Καρκίνος Του Πρωκτού: Έγκαιρη Διάγνωση & Θεραπεία
Ο καρκίνος του πρωκτού αποτελεί μια σπάνια νόσο η οποία συνδέεται συνήθως με τη μόλυνση από τον ιό HPV. Ωστόσο, πρόκειται για μια μορφή καρκίνου που παρουσιάζει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια, ενώ προσβάλλει τις γυναίκες με διπλάσια συχνότητα σε σχέση με τους άντρες. Συχνές περιπτώσεις ασθενών με καρκίνο του πρωκτού αφορούν επίσης σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων οι οποίες έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου. Οι ομάδες αυτές περιλαμβάνουν τους ομοφυλόφιλους άνδρες, τα ανοσοκατασταλμένα άτομα, ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνων, καπνιστές, κ.α.
HPV (Human Papilloma Virus) & Καρκίνος του Πρωκτού
Το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων καρκίνου του πρωκτού (93%) σχετίζεται με τον ιό HPV (Human Papilloma Virus). Ο συγκεκριμένος ιός αποτελεί την πιο συχνή σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη, δηλαδή μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω της σεξουαλικής επαφής. Ανάλογα με τον τύπο του HPV, προσδιορίζεται και ο βαθμός επικινδυνότητας της βλάβης. Υπάρχουν περισσότερα από 150 αναγνωρισμένα στελέχη του ιού, από τα οποία κυρίως τα 16 και 18 είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη καρκίνου.
Στον ιό HPV οφείλονται επίσης και τα κονδυλώματα πρωκτού τα οποία δεν εξελίσσονται σε κακοήθεια, καθώς προκύπτουν από στελέχη χαμηλής επικινδυνότητας του ιού. Ωστόσο, η ύπαρξή τους συνιστά δείκτη αυξημένης πιθανότητας για την ύπαρξη άλλων βλαβών που προκαλούνται από τη μόλυνση με τον ιό, όπως είναι οι δυσπλασίες πρωκτού, οι οποίες, αν δε θεραπευτούν, μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του πρωκτού.
Ποια συμπτώματα εκδηλώνονται όταν υπάρχει Καρκίνος στον Πρωκτό;
Ο καρκίνος του πρωκτού στα πρώτα του στάδια δεν εκδηλώνει συμπτώματα. Σε πιο προχωρημένο στάδιο τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Πρωκτικός κνησμός
- Πόνος στον πρωκτό
- Αίμα στα κόπρανα
- Πρωκτική αιμορραγία
- Διόγκωση στην περιοχή του πρωκτού εσωτερικά ή στην περιπρωκτική χώρα
- Εντερικές μεταβολές (δυσκοιλιότητα, διάρροια, κ.α.)
- Έκκριση πυώδους ή βλεννώδους υγρού από τον πρωκτό
- Αλλαγή στο σχήμα και το χρώμα των κοπράνων
Τις περισσότερες φορές, τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί λανθασμένα να συσχετιστούν με άλλες πρωκτολογικές καλοήθεις παθήσεις παρόμοιων εκδηλώσεων. Όταν, όμως, παρουσιαστεί κάποιο ή κάποια από τα συμπτώματα αυτά, ο ασθενής είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθεί εξειδικευμένο ιατρό για έναν εμπεριστατωμένο έλεγχο, εξασφαλίζοντας την κατάλληλη διάγνωση και τον αποκλεισμό πιθανής κακοήθειας.
Ποιες είναι οι κατάλληλες εξετάσεις που οδηγούν στη διάγνωση του Καρκίνου του Πρωκτού;
Η διάγνωση του καρκίνου του πρωκτού τίθεται από τον πρωκτολόγο με κλινική εξέταση. Αφού πραγματοποιήσει λήψη στοχευμένου ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, ο εξειδικευμένος γιατρός θα προχωρήσει σε:
- Επισκόπηση περιπρωκτικής χώρας
- Δακτυλική εξέταση του ορθού και του πρωκτού
- Πρωκτοσκόπηση υψηλής ευκρίνειας
- Ψηλάφηση της μηροβουβωνικής χώρας προς αναζήτηση τυχόν διογκωμένων λεμφαδένων
Σκοπός είναι ο εντοπισμός της μάζας, ο προσδιορισμός του μεγέθους της, ο έλεγχος της διήθησης γειτονικών ανατομικών δομών καθώς και λεμφαδενικών ή απομακρυσμένων μεταστάσεων.
Κατά την πρωκτοσκόπηση υψηλής ευκρίνειας αναζητούνται συνοδές προκαρκινικές βλάβες, ενώ πραγματοποιείται λήψη βιοψίας για ιστολογικό έλεγχο και την επιβεβαίωση της κακοήθειας.
Εάν τα αποτελέσματα της βιοψίας αναδείξουν ύπαρξη καρκίνου, τότε ο ασθενής υποβάλλεται σε περαιτέρω απεικονιστικό έλεγχο έτσι ώστε να προσδιοριστεί η έκταση της βλάβης και το στάδιο της νόσου (σταδιοποίηση). Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει:
- Ενδοπρωκτικό υπερηχογράφημα
- Μαγνητική τομογραφία
- Αξονική τομογραφία θώρακος, κοιλίας και πυέλου
Πώς αντιμετωπίζεται ο Καρκίνος του Πρωκτού;
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο καρκίνος του πρωκτού αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή θεραπευτικού σχήματος χημειο-ακτινοθεραπείας, προσφέροντας καλά αποτελέσματα στους ασθενείς. Εάν ο καρκίνος βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο, τότε η θεραπεία εκλογής μπορεί να είναι η τοπική αφαίρεση του όγκου χειρουργικά.
Παλιότερες επεμβάσεις για τη θεραπεία του καρκίνου αφορούσαν σε ακρωτηριασμό του πρωκτού και τη μετέπειτα δημιουργία μόνιμης κολοστομίας. Κάτι τέτοιο, όμως, επηρέαζε αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς, συνεπώς η συγκεκριμένη επέμβαση τείνει να εγκαταλειφθεί από τις επιλογές ιατρικών μεθόδων για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου τύπου κακοήθειας και διατηρείται μόνο σε επιλεγμένους ασθενείς.
